De eerste 11 dagen als hoofdberoeper..

Als iemand zelfstandig wordt, dan wil dat toch zeggen dat ze zoveel werk binnen halen dat ze zichzelf een goed loon kunnen uitkeren, toch?

Let me introduce you to één van de stemmetjes in mijn hoofd. Het stemmetje dat heel haar leven al hoort dat men hard moet werken om écht te kunnen leven. Dat ge dat best ook doet voor een baas zodat ge pensioen opbouwt, ziekteuitkering kunt ontvangen, premies krijgt...

Dit stemmetje heeft dus zeker niet de beslissing gemaakt in hoofdberoep te gaan. Dat was een ander stemmetje. Zij zegt dat het leven een beleving mag zijn waarin ge diep in uw lichaam zakt om uw eigen kompas en ritme te volgen. Dat dát is waar the magic happens.

Hier zitten we dan. Beide stemmetjes nog aanwezig en een rusteloos lijf dat zich heeft geuit in ziekte, uitputting, vermoeidheid, afzeggen van plannen, isolement etc. Hoe de mens zich soms alleen kan voelen in een overbevolkte wereld, dat blijft mij verbazen.

Vandaag voel ik dat het tijd is om actie te ondernemen. Zachte actie welliswaar. Maar het begin mag gemaakt worden. Ik mag beginnen opschrijven wat ik voel om zo een idee te krijgen van wat ik wil, wie ik ben... Los van iedereen zijn ideeën en opvattingen.

Heel veel vragen komen dan naar boven. Is mijn aanbod het resultaat van overtuigingen die door de maatschappij in mijn hoofd zijn geplaatst? Wat als ik niet maar één of twee soorten dingen wil doen? Wat als ik vanalles wil creëren? Iemand zei ooit 'als ge iedereen aanspreekt voelt niemand zich aangesproken' - zou dit dan men ondergang worden? Ik wil helemaal niemand overtuigen, pushen, trekken of duwen. Ik wil organische groei. Geen adds, niet roepen via story, gewoon mijn energie laten voelen en als die resoneert, dan werk ik graag met u samen. Wat dat project precies is? Hoe dat eruit ziet? Wat ik het liefst doe? Dat is variabel. Één ding staat centraal - ZINGEVING. Het mag dieper zijn dan voorheen.

Voor diegene die tot hier heeft gelezen, oprecht veel dank. Ik zal het misschien niet direct weten, maar het gedacht laat me ondersteund voelen. Niet alleen. Begrepen. Geen alien.

Hoe moet het nu verder?
De enige weg is er doorheen.
🩷