Hersenspinsels van de afgelopen week..
Liefste dagboek,
Hier zijn we dan weer. Een terugblik momentje op de indrukken die de week met zich heeft meegenomen:
Hebt ge ooit al eens erbij stil gestaan over de gesprekken die mensen voeren? De inhoud enzo?
De meeste dingen gaan ofwel over andere mensen of over het weer. Begrijp me niet verkeerd, t’is niet altijd negatief, eh.. Het is soms ook positief. Bijvoorbeeld iemand die u heeft geinspireerd tijdens het scrollen, of iemand die bij de bakker een leuk verhaal vertelde. Maar, wanneer het negatief is, treed ik precies buiten mijn lichaam en gaat mijn ziel naar een andere plaats. Ook hier: begrijp me niet verkeerd, ik ben niet heiliger dan de Paus (moet die met hoofdletter ja? ). Ik heb het niet over in Hasselt op een bankje gaat zitten en gewoon mensen te bekijken en daarover te praten met uw bestie. Ik heb het over mensen waar ge dichter bij staat, mensen die ge kent, mensen die daar een negatief gevolg van ervaren. Dat is toch nergens voor nodig lijkt mij. Dat maakt uzelf toch niet beter? Nu, ik die oordeel over die mensen, maakt mij ook niet beter waarschijnlijk? En zo kunt ge blijven alles in vraag stellen of course. Maar mijn oordelen hier, vertel ik toch tegen mezelf, komen van een warme plaats. De intenties erachter zijn eerder om iemand een andere visie te geven waardoor ook hij of zij een rustiger, vrijer leven kan leiden, of lijden.. alletwee is mogelijk.
Als ge op zo een moment reageert op negatieve commentaar, zet ge u dan boven andere mensen?
Dat is een vraag die ik mij vaak stel. Als ik iemand erop wijs dat dat gewoon niet nodig is, is dat dan kleinerend voor die persoon? Mijn intenties zijn ook hier weer om gewoon een andere visie te schenken. Een vreedzamere. Maar toch is er dan zo een stemmetje in mijn hoofd die zich dan druk maakt om hoe dat over komt. Ik wil die persoon helemaal niet kwetsen. Sommige mensen nemen zoiets echt van u aan, mensen die openstaan. Of die de andere mening enkel maar hadden door de meerderheid te volgen. Andere mensen gaan direct in de verdediging. Ik vraag me dan af of dat enkel verbaal is, of ook mentaal.. Zouden ze zich echt van geen kwaad bewust zijn? Of raakt het hun wel en gaan ze er later over filosoferen in stilte, maar willen ze dat nu niet toegeven? Of denken ze gewoon van mij: ‘zij voelt zich beter dan mij’?
Ze zeggen dat uw omgeving uw toekomst kan voorspellen. Hoe ziet uw omgeving eruit?
Deze morgen ging ik wandelen. In het bos. Ik blijf altijd echt onder de indruk van waar mijn oog op valt: de wind in de varens, hoe het zonlicht enkele boomstammen uitlicht, hoe de schaduwen dansen op de grond.. Het deed me denken aan dat iemand ooit ergens zij, en wat ik geloof, dat uw omgeving uw toekomst bepaald. Uiteraard ging deed over uw sociale omgeving. ‘Show me your friends, I’ll show you your future’- is één van die uitspraken. Maar misschien moet het grootste deel omgeving niet gevuld worden met iets ‘sociaal’. Misschien eerder met iets natuurlijks.Uiteraard kan ik enkel voor mezelf praten, misschien ben ik gewoon introvert genoeg om niet zo dat sociale nodig te hebben in grote porties. Ik heb precies al vaak het woord ‘misschien’ getypt. Dat valt me op omdat ik het al 3 keer heb moeten corrigeren van ‘miscchien’ naar ‘misschien’. Niet omdat ik niet weet hoe ge dat woord schrijft, maar gewoon omdat ik graag snel typ. Langzaam willen leven, maar toch snel typen. Ook iets interessant om over na te denken.
Misschien volgende keer ;)
xoxo
