The day before..
Een zee van gedachten, een zee vol gevoel.
Vandaag is de voorlaatste dag geweest totdat ik werkloos ben, ofja zelfstandig ondernemer. Echt zot hoeveel verschillende verhalen ik tegen mezelf vertel, zo dicht bij het einde. Het gaat van ‘ge hebt amper een shoot op staan volgende maand!’ tot ‘ontspan, neem geinspireerde actie en alles komt tot u’. Dat zal wel normaal zijn zeker? Om een heel leven, of toch een groot deel ervan, geloofd te hebben dat men hard moet werken om succesvol te zijn. Ik ga het tegendeel bewijzen, hoop ik. Zacht werken klinkt toch ook veel beter, niet? Maar hoe zit het dan met dat inkomen? Hoe krijgt ge klanten tot bij u? Ben ik misschien toch stom geweest om mij specifiek te richten op confidence shoots? Want ja gezinnen willen toch veel eerder foto’s? Van hun kinderen toch vooral. Soms jaarlijks, ervaarde ik voor mijn switch naar vrouwen en confidence shoots. En toch voel ik dat de wereld er klaar voor is. Voor vrouwen om bewust te worden van hun kracht, maar ook hun zachtheid. Ik heb al vaak gedacht er een soort van life coaching bij te doen, aangezien ik zelf al onnoemelijk veel gecoacht ben, zelfhulp boeken heb gelezen etc. Maar nee, dan zegt mijn imposter syndroom stemmetje: ‘wie zijt gij om iemand anders die weg te tonen’? Maar diep vanbinnen weet ik dat er een waarheid in mij schuilt die gedeeld wil worden. Ik weet alleen nog niet goed hoe.. Een waarheid die sowieso elke vrouw voelt terwijl we shooten en verbinden. Een waarheid die allesomvattend is, maar toch niet op lijntjes valt neer te schrijven. Wat ga ik er uiteindelijk mee doen? Hoe gaat het eruit zien? Een luisterend oor terwijl we wandelen? Een soort bestie escort service waarin ik me volledig open stel om uw verhaal te horen en er mijn mening over te vormen en advies te geven? Zoals een bestie dat zou doen?
Ga ik praten in scholen, over zacht werken? Die jonge dames worden uiteindelijk ook vrouwen. Ga ik expressieve, creatieve momentjes organiseren waarbij we bijvoorbeeld iets tekenen of verven ergens op een mooie plek in de natuur? Wie zal het zeggen? Ik blijkbaar nog niet, want het is nog niet helder. Het allereerste gedacht was om een soort abo-vorm te creeeren. Een platform, dat met u mee groeit. Iets waarvoor ge elke dag of week even achter de laptop gaat zitten om een paar dingen te lezen, die te laten zakken en dan een korte oefening te doen. Ook mijn heel verhaal zou er in staan, want uiteindelijk zou ik ‘teachen’ wat ikzelf heb gedaan om tot hier te geraken. ‘Tot waar?’: zou ge denken. Wel, hier! Op een plek waar mijn ego nog weinig te zeggen heeft. Een plek waar ik diep kan ontspannen, mezelf helemaal aanvoel, mij enkel omring met dingen die me energie geven, me niet in hokjes moet duwen, maar gewoon mezelf kan zijn. En vooral ook goed weten wie dat is - mezelf. Er heerst een soort onoverwinnelijk gevoel bij, een beetje zoals de zee. Vandaar misschien mijn fascinatie met water - vooral zeewater. Ik ben trouwens bezig aan een vrij werk. Een werk dat beeld en woord verbindt. Ik ga het een super mooie pagina geven op mijn website. Spannend.. wordt vervolgd.
Tot dan
xoxo
